Yedi kahverengi yol - VI

• Sevgili kuş,  pençelerim olmasaydı, alnına biraz toprak serperdim ama korkuyorum seni incitmekten, korkuyorum yaranı büyütmekten. Sabaha daha var, kaygılanma kuş, sabah olduğunda anlayacaktır. Kalkıp düştüğün yerdeki çukura, oraya akan kana bakacaktır. Dönüp saracaktır belki başını. Biliyorum ben sevgili kuş biliyorum sen kaygılanma. Gündüz olana dek koşacağım, gündüz olana dek durmaksızın ve o tepeden sana bakacağım, tekrar buradaysan ve kanamıyorsan sana gülümseyeceğim. Tekrar buradaysan ve kanıyorsan, seni almaya geleceğim. Çünkü kalbin kanatlarını taşıyamayacak kadar ağırlaşmış olacak ve ben sevgili kuş, senin yükünü seninle birlikte götüreceğim, sonra sen dönüşeceksin. Sabaha daha çok var kuş, hoşçakal.